Elk jaar wordt deze gletsjer op IJsland korter, de laatste jaren wel 150 meter per jaar zei de gids. In februari 2018 was het warm, tot wel 10 graden boven nul, de gletsjer was grauw van keien en gruis. Door de grot, daar waar ’s zomers een rivier onder de gletsjer vandaan komt, was nu ook een flinke stroom water. Over de oever van het stromende water kon je nog net een stukje onder het ijs komen. Als je dan weer bij de uitgang terug bent, staat de volgende groep al te wachten. Een plek bij uitstek waar klimaatverandering direct zichtbaar is.
Op de rand van de gletsjer breken brokken af. Grote en kleine brokken, splinters soms. Zo snel gaat het smelten nu, is de gedachte die opkomt. Langzaam dobberen de ijsbergjes naar de zee. Eidereenden duiken in het open water tussen de schotsen in slagorde naar vis.
Door de branding wordt het witte ijs op de zwarte kust geworpen. Fotografen lopen als pinguïns tussen de brokken door. Een eindeloze rij vormen, wachtend totdat ze weer een geworden zijn met de zee.
Een beekje op de hoogvlakte van Sjusjøen