Stadsranden van Amersfoort in 2021
10. Birkt
Om elk misverstand te voorkomen, hebben ze een bordje aan de voorkant gespijkerd. ‘Kantoor’ staat er op, zodat niemand twijfelt aan wat ooit de functie van het krakkemikkige bouwsel moet zijn geweest.
Het staat er verloren en verlaten bij op een lapje gras in de zuidwestelijke uithoek van bedrijventerrein Isselt, alsof de gebruikers halsoverkop de benen hebben genomen. Een gammel bureau, een tot op de draad versleten draaistoel, door het vocht kromgetrokken opbergmappen, halfvergane jaloezieën, een kapotte radio, blootliggende stopcontacten, losse snoeren en een hoop amper definieerbare rotzooi, maar nergens kun je uit afleiden wie het Kantoor ooit hebben bemand. Zie verder: De stadsbron 10
11. Hooglanderveen
Het tuinpad van de vader van Wim Sonneveld is in Hooglanderveen een doorsteekje van het oude dorp naar het nieuwe Vathorst. Een sluippaadje. Het station ligt binnen handbereik. Dat station Vathorst had evengoed of misschien zelfs nog wel beter station Hooglanderveen kunnen heten, want het – in carnavalstijd zo genoemde – Turfgat ligt al ruim anderhalve eeuw aan de spoorlijn van Amersfoort naar Zwolle en Vathorst komt net kijken. Zie verder: De stadsbron 11
12 Elisabeth groen
Terwijl her en der in Amersfoort de bomen door mensenwerk bij bosjes omvallen, heeft de stad er toch maar mooi een park bij gekregen. Wat er aan de westrand aan groen wordt opgeofferd ten faveure van een zwaar omstreden rondweg komt er als het ware aan de oostflank weer bij.
Het mag dan twintig miljoen euro hebben gekost om het ziekenhuis en de ‘zusterflat’ te slopen en het terrein opnieuw in te richten, dan heb je ook wat. Een vertelplaats, graslanden, hagen, plukjes bos, speelheuvel, pad van vlonders, her en der poelen, alles is uit de kast gehaald om de wandelende en spelende mens de ruimte te geven. Er was aanvankelijk sprake van de bouw van enkele honderden huizen, maar die verdwenen uit beeld om plaats te maken voor tekentafelgroen. Zie verder: De stadsbron 12
13 Vier seizoenen, de cirkel is rond.
In twaalf afleveringen namen fotograaf Rob Gerritsen en verslaggever Robin Bruinsma de trouwe bezoekers van de Stadsbron mee langs de randen van de stad. De rondgang begon vorig jaar in de maand mei met het nieuwe buurtje Amersfoort Buyten op de plek van de gesloopte joodse psychiatrische instelling Sinaï, vlakbij het nationaal monument Kamp Amersfoort, en eindigde in april met het nieuwe stadspark Elisabeth Groen en Beekdal.
Deze dertiende editie is een toegift, een variatie in vier seizoenen, het slotakkoord van een ode in woord en beeld aan een stad met veel gezichten. Let op het schitterende herfstlicht in Birkhoven, het witte tapijt rond de St. Josephkerk in Hooglanderveen, bloeiende klaprozen aan de voet van de Berg van Smink en chillende jongeren op de oevers van de enige verkoeling biedende Eem.
Kijk ook nog eens naar de reusachtige haspels die als eigentijdse kunstwerken een strook niemandsland in de Birkt kleur gaven op een grijze, kletsnatte dinsdagochtend in februari.
(Nog) Niet verschenen stukjes stadsrand in de stadsbron.
Recreatie langs de Eem
Langs de Laak
Bijna 40 geleden was de Laak niet veel meer dan een grote sloot die tussen de weilanden door liep. Je kon hier ver kijken, er waren alleen een paar boerderijen, wat houtwallen en bomen langs de weg. De berg van Smink was er ook al, maar je zag vooral zand, de berg was niet begroeid zoals nu.
Laak-Zuid
Het is niet meer voorstellen hoe het er hier vroeger uit zag. Er zijn nog een paar plekken herkenbaar aanwezig, zoals de houtwal bij de Duisterweg, maar het oude beeld reconstrueren lukt niet meer.
Bunschoten
